Ziemniak jest rośliną, która rozwija się nawet przy silnie zróżnicowanym przebiegu warunków klimatycznych. Jednak zdolność do wydania plonów bulw jest wyraźnie związana z układem warunków pogody w okresie wegetacji, co jest w wielu wypadkach powodem dość dużych i istotnych wahań w wysokości uzyskiwanych plonów nawet w takim kraju jak Polska, gdzie przebieg pogody w poszczególnych latach nie jest przecież zbyt silnie zróżnicowany. Ogólnie można stwierdzić, że susza i wysokie temperatury lata są zawsze czynnikiem najsilniej obniżającym plony bulw. O ile w pierwszym okresie wegetacji od posadzenia do wschodów opady nie mają większego znaczenia, dzięki wysokiej zawartości wody w bulwach, całkowicie wystarczającej podczas procesu kiełkowania, a panująca w tym okresie wyższa temperatura wpływa przyspieszająco na szybkość wschodów, to już w okresie od wschodów do kwitnienia najkorzystniejszym układem jest dość ciepła pogoda, z niezbyt wysokimi, ale regularnie rozłożonymi opadami. Odpowiednia ilość wilgoci w glebie w okresie zawiązywania się bulw wpływa dodatnio na ich liczbę, a szczególne znaczenie ma odpowiednia ilość opadów w okresie wzrostu bulw, który rozpoczyna się prawie jednocześnie z kwitnieniem. Okres ten jest uważany za krytyczny. Niesprzyjająca w tym czasie pogoda powoduje straty, które nie mogą być już wyrównane nawet przez najbardziej korzystny układ warunków atmosferycznych w późniejszych fazach rozwoju ziemniaka. Optymalna temperatura do zawiązywania i wzrostu bulw waha się w granicach 15-20°C, przy czym najkorzystniejszy jest zmienny układ temperatur, tj. wyższa w ciągu dnia i niższa w nocy. W wyższych temperaturach zawiązuje się więcej bulw, ale są one drobne.
