Oddziaływania w grupie równocennych komórek mogą także przyjmować charakter współzawodniczenia o osiągnięcie korzystnego stanu zdeterminowania. Zjawisko to definiowane jest jako hamowanie boczne. Jego klasycznym przykładem są procesy obserwowane we wczesnej neurogenezie D. melanogaster. Część z grupy równocennych komórek zlokalizowanych po brzusznej stronie zarodka może się potencjalnie stać komórkami prekursorowymi neuronów (neuroblasta-mi) lub może ulec przekształceniu w komórki, z których rozwinie się epiderma. W tym przypadku preferowanym stanem zdeterminowania, o którego osiągnięcie konkurują komórki, jest przekształcenie się w neuroblast. To z kolei zależy od poziomu ekspresji genów: delta, którego produktem jest białko będące ligandem dla receptora błonowego stanowiącego produkt drugiego z genów, zwanego notch. Komórka mająca na swej powierzchni więcej białka Delta poprzez receptory Notch aktywuje w sąsiadujących z nią komórkach szlak odpowiedzi, w wyniku której hamowana jest ekspresja genów warunkujących osiągnięcie żądanego stanu zdeterminowania, a więc przekształcenia się w neuroblast . Powszechnym zjawiskiem, jakie obserwujemy w czasie rozwoju, jest również wzajemne oddziaływanie na siebie komórek nierównocennych, które prowadzi do ustalenia ich dalszych losów w organizmie. Ten rodzaj interakcji określany esl indukcją embrionalną i występuje np. między mezodermą oraz endodermą w czasie rozwoju jelita środkowego D. melanogaster.
