Nasze zmysły są zbyt ograniczone i niedoskonałe, by mogły zanieczyszczenie zawsze zauważyć; ?na oko” można np. oceniać czystość kołnierzyka, natomiast ocena czystości cukru będzie już problematyczna. Jeśli chemik twierdzi: ?preparat leczniczy z fabryki A jest czystszy od preparatu z fabryki B”, musiał uprzednio posłużyć się rozszerzonym zasięgiem swoich zmysłów, czyli analizą chemiczną. Pewne narzędzia chemika są użyteczne zarówno przy przeprowadzaniu analizy chemicznej, jak i przy samym procesie oczyszczania, toteż poznajmy je od razu, abyśmy jak najszybciej znaleźli się w sednie sprawy. Najpopularniejszym naczyniem laboratoryjnym jest zlewka ze szkła, stali, porcelany lub masy plastycznej, najróżniejszej pojemności. Inne często używane naczynia to: kolba z dnem okrągłym lub płaskim, zazwyczaj szklana, oraz parowniczka porcelanowa, platynowa lub rzadziej ? szklana. Parowniczka, jak sama nazwa wskazuje, służy, dzięki płytkości i dużej po wierze do szybkiego odparowywania cieczy. Podczas ogrzewania woda wyparowuje, roztwór staje się coraz bardziej stężony, aż w końcu substancje nielotne, które były rozpuszczone, zostaną jako omówiona już ?ucha pozostałość”. Wreszcie wymieńmy jeszcze lejek, Za pomocą którego po założeniu sączka z bibuły przesącza się mętną ciecz.
