Sieć denarska

Sączki buduje się z rurek wypalanych z gliny lub z polichlorku winylu. Rurki gliniane mają długość 33 cm, a średnicę wewnętrzną 5 cm, bardzo rzadko 7,5 cm. Sączki drenarskie układa się na głębokości 0,9?1,1 m. Odstępy między sączkami, tzn. ich rozstawa, zależy od zwięzłości gleby i zawartości w niej wapnia i żelaza. Najczęściej waha się ona od 10 do 20 m. Na łąkach i pastwiskach rozstawę zwiększa się mniej więcej o 50%. Na dobrze wyrównanym twardym dnie wąskiego wykopu układa się rurki tak, aby stykami ściśle do siebie przylegały. Luzy między nimi sprzyjałyby szybkiemu zamulaniu się sączka. W glebach pylastych i żelazistych, dla ochrony przed zamuleniem, ułożony sączek okrywa się żwirem, żużlem, mchem, słomą czy innym materiałem organicznym, następnie zasypuje się go wykopaną ziemią. Woda przedostaje się do gruntu do sączków przez wąskie szczeliny między nierównościami ich styków. Szczeliny te mają szerokość 0,5?1,5 mm. Sączki układa się w ciągach, równolegle do spadku terenu. Na terenach o dużych skłonach sączki układa się ukośnie lub poprzecznie do spadku. Z obawy przed zamuleniem buduje się je ze spadkiem co najmniej 2 promile. Największy dopuszczalny spadek wynosi 55 promili, większy grozi rozmyciem rurociągu. Sączki z polichlorku winylu są rurami poprzecznie karbowanymi, średnicy 50, czasami 65 mm i więcej. Są dostarczane w zwojach długości 200 m, a o większych średnicach w zwojach krótszych.